Glitch: Computerchip maakt mensen tot emotieloze zombies

Titel
Glitch
Auteur
Heather Anastasiu
Serie
Glitch #1
Uitgeverij
St. Martin's Press
Jaar
2012
Pagina's
308
Beoordeling
★★★★
Overall Score
Rating Summary

In Glitch ervaren mensen, door een geïmplanteerde computerchip in hun hoofd, niet langer emoties. Wanneer de complete mensheid als brave zombie functioneert heeft de regering vrij spel om te doen en laten wat ze maar willen. Een toffe introductie tot een spannende serie!

Override - Heather Anastasiu

Computerchip schakelt emoties uit

In de Community is er geen pijn of oorlog, omdat de menselijke emoties uitgeschakeld worden door een chip die in ieders hoofd zit. Wanneer het systeem van Zoe hapert, begint ze opeens eigen gevoelens en emoties te ervaren. Een dergelijke afwijking van het normale moet direct gemeld en gerepareerd worden, maar Zoe heeft een geheim. Door de haperingen in haar systeem heeft ze telekinetische krachten ontwikkeld. Wanneer een geheim als deze uitkomt, dan zal Zoe zeker gedeactiveerd worden.

Ik heb Glitch gekocht vanwege de mooie cover. Stiekem wist ik niet eens precies waar het verhaal over zou gaan, maar gelukkig was het zeker geen miskoop. Het achterliggende idee van Glitch is namelijk enorm origineel. De ingeplante chip die zorgt voor een gebrek aan emoties, maakt dat mensen zicht als robots zonder eigen wil gedragen. Maar wat gebeurt er wanneer gevoelens en emoties – die een leven lang uitgeschakeld zijn geweest – opeens terugkeren?

Geen originaliteitsprijs

Het algemene plot van Glitch was helaas niet super origineel. Jongen en meisje leren elkaar kennen en worden verliefd. Samen moeten ze in opstand komen tegen de regering en dan komt er ook opeens nog een love triangle aan te pas. Maar toch wist dit boek me enorm te vermaken. Misschien komt het door de combinatie met het paranormale? Glitchers hebben namelijk vaak een bepaalde gave. Zo kan Adrien visioenen van de toekomst zien en heeft Zoe een telekinetische kracht.

Glitch - Heather Anastasiu

Gewist geheugen

Daarnaast vond ik ook het gewiste geheugen een zeer interessante en toffe toevoeging aan het verhaal. Hierdoor weet Glitch zich dan toch te onderscheiden van een hele hoop andere dystopische Young Adult boeken. Omdat ik geen spoilers wil verklappen ga ik het hierbij laten.

Ik vond het hoofdpersonage Zoe erg sympathiek en de manier waarop zij nieuwe emoties en gevoelens ontdekt is heel goed beschreven. Van wanneer ze voor het eerst de smaak van een aardbei proeft tot en met de eerste keer dat ze boos of verdrietig is. De schrijfstijl van Heather Anastasiu maakt dat je je helemaal kunt inleven in de emoties van Zoe. Daarentegen had ik trouwens een enorme hekel aan het personage Max; een creepy dude die duidelijk maar één ding wil van een meisje.

Hoewel Glitch geen verhaal bomvol actie is, vond ik het boek nergens saai. Ik wilde constant weten hoe het verhaal verder zou gaan en wilde liever niet stoppen met lezen. Het boek eindigde bovendien met een spannende cliffhanger, waardoor ik direct in het vervolg Override ben begonnen.

Glitch - Heather Anastasiu

7 reacties

  • robin

    4 maart 2016 at 18:49

    dit klinkt echt als een awesome boek, de titel alleen al =D ben dan ook zeker benieuwd naar dit boek.

    Reageer

  • Story addict

    4 maart 2016 at 21:39

    Die cover is inderdaad heel erg mooi. Ben nog even aan het twijfelen of ik het verhaal wel interessant vind 😛 (het heeft zeker wel wat, maar aan de andere kant vraag ik me toch af of het niet te snel eentonig wordt).

    Reageer

    • Marcia

      6 maart 2016 at 14:14

      Als je echt van boeken vol actie houdt, dan is dit boek inderdaad misschien een beetje te eentonig..

      Reageer

  • zwartraafje

    8 maart 2016 at 21:51

    Die cover is ook echt prachtig. Ik moet eerlijk toegeven dat een chip die pijnklachten wegneemt wel erg interessant klinkt. Emoties onderdrukken spreekt me dan weer minder aan. Het klinkt als een boek dat me aan het fantaseren zou zetten.

    Reageer

    • Marcia

      9 maart 2016 at 09:08

      Hmm hoewel zo’n chip inderdaad ook positieve kanten kan hebben, houd ik liever mijn emoties. En zonder pijn kan je ook geen geluk ervaren ofzo? (haha slechte wijsheid :p)

      Reageer

      • zwartraafje

        9 maart 2016 at 13:43

        Geen regenboog zonder regen hé. Dat klopt volledig. Maar ik vermoed toch dat ik nog net iets gelukkiger zou zijn zonder chronische pijnklachten. 😉

        Reageer

        • Marcia

          9 maart 2016 at 17:37

          Dat kan ik me helemaal voorstellen! Wie weet vinden ze in de nabije toekomst een computerchip of een andere oplossing tegen deze pijn 🙂

          Reageer

Laat een reactie achter

Je mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Oog op de Toekomst is een website vol verhalen over aliens, post-apocalyptische werelden, zombies, klimaatverandering en toekomstige werelden in crisis. Oftewel: een blog compleet in het teken van Science Fiction.

© Marcia van der Zwan