Ruins: een spannende slotstuk voor de Partials trilogie

Na het lezen van Partials en Fragments was ik heel benieuwd naar het laatste deel in deze serie van Dan Wells. Gelukkig is Ruins me alles behalve tegengevallen. Dit boek vormt mijns inziens een waardig slot van deze trilogie. Hoewel het einde misschien enigszins voorspelbaar is, vond ik het wel een passende en ontroerende gedachte.

Let op: Ruins is het vervolg op Partials  en Fragments. Als je deze boeken nog niet gelezen heb, kan deze review spoilers bevatten.

Op voet van oorlog

In de toekomstvisie van Dan Wells is de mensheid bijna volledig weggevaagd. De tienduizenden overlevenden hebben zich teruggetrokken op Long Island. Een virus, gemaakt door cyborgs die Partials worden genoemd, heeft als gevolg dat geen baby langer dan drie dagen overleeft. In Partials maakte de zestienjarige Kira het tot haar persoonlijke missie om een remedie te vinden. En dat lukte. Ze vond een remedie tegen RM, maar de strijd tussen mens en cyborg leek steeds dichterbij te komen.

In Ruins proberen Kira, Samm en Marcus een oorlog tussen de Partials en de mensen te voorkomen. Beide partijen hebben een wapen in bezit dat de ander kan vernietigen. Kira Walker heeft maar weinig kostbare tijd om dat te voorkomen. Ze heeft een kans om beide soorten – en de wereld met hen – te redden. Maar daarvoor zal ze een hoop moeten opgeven.

Sterke vrouwen in de strijd

Wat me allereerst opvalt aan Ruins en de serie in het algemeen, is dat ieder boek vol actie zit. Er gebeurt zo veel dat het verhaal nooit saai is. Ook de sterke vrouwelijke personages vormen een belangrijk pluspunt. Denk hierbij niet alleen aan het hoofdpersonage Kira, maar ook aan toffe chicks als Heron, Ariel, Isolde en Xochi. Eindelijk eens meer dan één eenzame vrouw in de spotlights!

Ondanks dat er een love triangle in het spel is, ligt de hoofdfocus van het verhaal nooit op romantiek. Bovendien vind ik ook dat de ‘slachtoffers’ van de liefdesdriehoek er heel volwassen mee omgaan. Dan Wells biedt de lezer een zeer realistische kijk op de liefde, in plaats van het over-geromantiseerde beeld dat vaak in boeken geschept wordt. Misschien is dit een meer mannelijk perspectief op liefde en romantiek?

De perfecte puzzel

Net als Fragments wordt Ruins gekenmerkt door een wisselend POV. Waar ik in sommige Young Adult boeken de meerwaarde van een wisselend perspectief maar moeilijk kan ontdekken of de stemmen maar moeilijk van elkaar kan onderscheiden, zag ik in Ruins enkel de meerwaarde van deze verteltechniek. We hebben te maken met veel verschillende personages die zich allemaal op verschillende locaties en in verschillende situaties bevinden. Op deze manier krijg je een heel compleet beeld van de complexe wereld waarin Kira leeft. Wanneer uiteindelijk alle verhaallijnen bij elkaar komen sta je gegarandeerd versteld van de ingenieusiteit van het complete verhaal.

Wel moet ik zeggen dat Ruins op sommige momenten wat onrealistisch is. Allereerst vind ik het wel wat overdreven dat het Kira is die alle belangrijke ontdekkingen doet (waar zijn alle wetenschappers? Hoe komt een doorsnee tiener aan zoveel medische kennis?) en het lijkt me ook wat te ver gaan dat Samm vijf vrouwen achter zich aan heeft (of zullen robots echt zo woest aantrekkelijk zijn?)

Al met al heb ik de Partials Sequence met heel veel plezier gelezen. Ik vind het jammer dat deze serie zo onbekend is, want het verhaal is zeer origineel. De boeken worden gekenmerkt door een schrijfstijl waar je even aan moet wennen, maar de achterliggende gedachte van het verhaal is en blijft enorm interessant. Wat maakt ons mens? En waar zit het verschil tussen mens en robot? Een aanrader!