Anna: een hopeloze wereld zonder volwassenen

Marcia van der Zwan18 augustus 201680/1002
Titel
Anna
Oorspronkelijke titel
Anna
Auteur
Niccolò Ammaniti
Vertaler
Etta Maris
Uitgeverij
Lebowski 
Jaar
2016
Pagina's
280
Beoordeling
★★★★
Overall Score
Rating Summary

Voor mijn verjaardag, afgelopen juni, kreeg ik het nieuwste boek van Niccolò Ammaniti. Anna vertelt een post-apocalyptisch verhaal over een wereld zonder volwassenen. Al eerder gaf ik een oplijsting van boeken binnen dit thema, maar de uitgebreide recensie van Anna hadden jullie nog van mij te goed!

Anna - Niccolò Ammaniti

Kinderen staan er alleen voor

Niccolò Ammaniti schreef met Anna een somber verhaal waar je stil van wordt.  Alle volwassenen zijn gestorven aan De Rode Ziekte. De kinderen staan er alleen voor – zonder vers voedsel en elektriciteit. De dertienjarige Anna zorgt voor Astor, haar broertje van acht. Ondanks de uitzichtloze situatie geeft ze de moed nooit helemaal op. Met zijn uiterst beschrijvende en simplistische schrijfstijl weet Ammaniti je een gruwelijke toekomstvisie voor te schotelen, in de sfeer van The Road en Lord of the Flies. Enige diepgang ontbreekt – als lezer blijf je met veel vragen zitten. Tegelijkertijd is dit boek schrijnend in haar eenvoud.

Een kind in de hoofdrol

Met boeken als Ik ben niet bang en Ik en jij wist Niccolò Ammaniti mijn hart te stelen. Zijn mooie maar simplistische schrijfstijl in combinatie met de heldere kindse observaties van de hoofdpersonages maakten beide boeken in mijn ogen tot een succes. Toen ik hoorde dat er opnieuw een boek van zijn hand verscheen was mijn interesse meteen gewekt. Zeker toen ik hoorde dat het om een post-apocalyptisch verhaal ging. Als Science Fiction fan ben ik gek op verhalen over een wereld in chaos.

Ook in Anna speelt een kind de hoofdrol. Anna (13) neemt de zorg voor haar achtjarige broertje Astor op zich in een wereld zonder volwassenen. Hoewel Anna zich soms wat naïef gedraagt – een kind eigen lijkt me – vind ik haar desondanks heel volwassen voor haar leeftijd. Het taalgebruik is af en toe zelfs té volwassen voor een meisje van dertien. Dat zal ik maar aan de verhardende omstandigheden van een samenleving zonder hoop wijden. Door deze situatie wordt Anna immers gedwongen om als een volwassene te denken.

Poëtisch verhaal, dat enige diepgang ontbreekt

De schrijfstijl is mooi en poëtisch. Ammaniti weet de angstaanjagende wereld tot in de kleinste details te beschrijven. Als lezer zie je het Sicilië zonder volwassenen al heel snel voor je. Flashbacks geven extra informatie over personages, bijvoorbeeld de hond Knuffel of het jongetje Pietro, en vertellen hoe De Rode Ziekte verspreid is geraakt. Hoewel deze flashbacks ons van extra informatie voorzien, bleef ik toch een beetje op mijn honger zitten. Stiekem had ik nóg meer willen weten over de uitbraak van het Virus. Na het uitlezen van dit boek blijf je dan ook met veel vragen achter.

Anna - Niccolò Ammaniti

2 reacties

  • runawayisabella

    18 augustus 2016 at 09:22

    Hmmm, ik twijfel altijd een beetje bij boeken waar je met veel vragen achterblijft. Ik hou wel van duidelijkheid over alles in een plot haha. Maar misschien moet ik het toch een kans geven, want het klinkt verder als een leuk boek!

    Reageer

    • Marcia

      18 augustus 2016 at 12:10

      Anna is een boek waarin veel dingen onduidelijk blijven, waardoor je misschien wat gefrustreerd achter zult blijven 😛 toen ik het boek dichtklapte was ik dat ook, maar na het even te laten bezinken kon ik het verhaal juist beter waarderen door het open einde!

      Reageer

Laat een reactie achter

Je mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Oog op de Toekomst is een website vol verhalen over aliens, post-apocalyptische werelden, zombies, klimaatverandering en toekomstige werelden in crisis. Oftewel: een blog compleet in het teken van Science Fiction.

© Marcia van der Zwan