Weerwater: alleen Almere overleeft de Apocalyps

Marcia van der Zwan10 oktober 2016100/1009
Titel
Weerwater
Auteur
Renate Dorrestein
Uitgeverij
Podium
Jaar
2015
Pagina's
262
Beoordeling
★★★★★
Overall Score
Rating Summary

“De wereld vergaat. Alleen Almere blijft bestaan.” Met deze twee zinnen op de achterflap wist Renate Dorrestein mij meteen te overtuigen dit boek mee te nemen uit de bibliotheek. Een apocalyptisch verhaal van eigen bodem dat zich afspeelt in Almere of all places.

Weerwater - Renate Dorrestein

Voornamelijk vrouwen blijven over

De wereld is vergaan. Alleen Almere is nog over. Wanneer de stofwolken opgetrokken zijn, blijken er nog maar een paar duizend inwoners over, voornamelijke vrouwen. Gastschrijfster Renate Dorrestein is één van hen. Het grootste deel van de overlevende mannen zijn ontsnapte gevangenen – wat de situatie er niet echt beter op maakt.

Langzaam weet de gemeenschap op te krabbelen in een wereld zonder elektriciteit en zonder hun geliefden. Maar na een aantal jaar zijn er nog steeds geen kinderen geboren. Hoe moet de mensheid voortbestaan zonder baby’s?

Weerwater

Een onheilspellend verhaal

Weerwater is vanaf pagina één een onheilspellend verhaal. Het hoofdpersonage kijkt terug op haar laatste weekend in de ‘gewone wereld’. Op het moment van schrijven weet ze al dat ze haar nepfamilie nooit meer zal zien. Hierdoor voel je de dreiging van de apocalyps en zit je meteen in de donkere sfeer van het verhaal. Ik vond het trouwens erg tof dat Renate Dorrestein zichzelf als ik-personage heeft genomen. Dit maakt Weerwater tot een heel eerlijk gedachte-experiment. Hoe zou Renate Dorrestein zelf omgaan met het gegeven van een apocalyps?

Het intrigerende verhaal van Weerwater doet denken aan tv-serie Under the Dome en boeken als Alles wat er was en The Children of Men. Toch heeft het boek zeker bestaansrecht. De unieke locatie van Almere maakt het verhaal niet alleen erg origineel, maar ook herkenbaar voor de Nederlandse lezers. De inwoners van Almere voelen zich soms wat minderwaardig in dit ‘afvalputje’ van Nederland, maar dit boek bewijst maar mooi dat zij de apocalyps aan zullen kunnen!

Weerwater

Almere door de jaren heen

Weerwater schetst het leven in Almere in de loop der jaren. Er gaan jaren voorbij, maar toch blijft het verhaal je meeslepen en voelt het allesbehalve afstandelijk aan. Tijdens het lezen wist Dorrestein me echt te raken. Het verhaal is pijnlijk realistisch geschreven, waardoor er af en toe rillingen over mijn rug liepen. Hoe zal het voelen om onderdeel uit te maken van de laatste ‘beschaving’ op aarde? En wat moet je opgeven om te kunnen overleven? Hopelijk hoef ik dit nooit in levende lijve te ondervinden!

Mijn enige kritiekpuntje op dit boek is het gebrek aan antwoorden. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Wat is er aan de hand met de rest van de wereld? Tegelijkertijd is het juist dit niet-weten de kracht van het boek. Samen met de personages zit je in een uitzichtloze situatie, waar slechts bij vlagen plek is voor een sprankje hoop.

Weerwater is een onwaarschijnlijk verhaal waarin alleen Almere de apocalyps overleeft. Toch voelt het verhaal pijnlijk realistisch aan – waar ik op voorhand nog wat lacherig deed over de premisse, ben ik nu helemaal overtuigd dat Almere een stad is die de apocalyps kan weerstaan. Een onheilspellend en lichtelijk luguber verhaal dat je in je handen laat knijpen van geluk. Wij mogen nog in een wereld vol van technologische gemakken leven. Ik ben fan van dit boek!

Weerwater

9 reacties

  • Lalagè

    10 oktober 2016 at 18:49

    Ook leuk dat Renate Dorrestein voor een toekomstroman heeft gekozen, wat nieuw voor haar was 🙂 Ik vond het ook een goed boek, een mooie toevoeging aan haar fijne oeuvre.

    Reageer

    • Marcia

      11 oktober 2016 at 22:23

      Dat heb ik inderdaad niet vermeld in mijn recensie, maar ik vind het getuigen van karakter dat ze het heeft aangedurfd opeens iets heel anders te schrijven. En het is goed uitgepakt!

      Reageer

  • daenelia

    12 oktober 2016 at 10:25

    Gebrek aan antwoorden lijkt me niet zo’m probleem als de schrijfster Renate Dorrestein is. Dan is het namelijk geen wetenschappelijk onderbouwd verhaal in een dystopische wereld, maar een verkenning van de menselijke natuur onder uitzonderlijke omstandigheden. Eigenlijk krijg je bij Atwood’s Handmaid’s tale ook geen uiteenzetting over wat er nou exact heeft geleid tot de situatie.
    Vergeet niet dat voor veel ‘gewone mensen’ uitleg over de situatie waar ze zich in bevinden niet aankomt. Zie Brexit.
    Of de opwarming van de aarde.
    Of welk vraagstuk van onze tijd dan ook. Is voor veel mensen niet te bevatten, die zien alleen de situatie waar ze in zitten.
    Ik zou een uitzondering maken voor dit boek. Ik lees normaal geen Nederlands, maar ik lees wel Dorrestein.

    Reageer

    • Marcia

      16 oktober 2016 at 11:32

      Natuurlijk krijg je bij veel post-apocalyptische verhalen weinig antwoorden; als lezer weet je meestal net zo weinig als de personages in het verhaal. Voor mij als nieuwsgierig aagje is dat soms gewoon frustrerend :p Ik raad je zeker aan om dit boek te gaan lezen!

      Reageer

  • zondagmiddag

    24 oktober 2016 at 16:53

    Lichtelijk luguber en onheilspellend, zo heb ik Renate Dorrestein leren kennen via De leesclub. Wil graag nog iets van haar lezen en dit lijkt me een perfecte tip. En wat leuk dat jij ook een echte bibliotheekganger bent!

    Reageer

    • Marcia

      25 oktober 2016 at 21:26

      Dit is zeker een aanrader! Hopelijk ga jij er net zoveel van genieten als ik 😀

      Reageer

  • Hanne

    24 oktober 2016 at 16:55

    Lichtelijk luguber en onheilspellend, zo heb ik Renate Dorrestein leren kennen via De leesclub. Wil graag nog iets van haar lezen en dit lijkt me een perfecte tip. En wat leuk dat jij ook een echte bibliotheekganger bent!

    Reageer

Laat een reactie achter

Je mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Oog op de Toekomst is een website vol verhalen over aliens, post-apocalyptische werelden, zombies, klimaatverandering en toekomstige werelden in crisis. Oftewel: een blog compleet in het teken van Science Fiction.

© Marcia van der Zwan