Max Havelaar met zombies: gruwelijke horror in een moderne hervertelling

Marcia van der Zwan21 november 201640/1004
Titel
Max Havelaar met zombies
Auteur
Martijn Adelmund
Uitgeverij
Luitingh-Sijthoff
Jaar
2016
Beoordeling
★★
Overall Score
Rating Summary

Op de middelbare school was ik zo iemand die de literatuurlijst voor Nederlands verslond. Ik las veel meer dan het verplichte aantal boeken en genoot van toffe titels als De Engelenmaker en Een schitterend gebrek. Toch was er een boek dat ik bewust vermeed vanwege de thematiek die mij niet aansprak: Max Havelaar. Zou deze moderne hervertelling mét zombies me dan eindelijk over de streep kunnen trekken?

Max Havelaar met zombies

Oog in oog met zombies

Batavus Droogstoppel, makelaar in koffie (Last & Co, Lauriergracht no. 37), laat door zijn stagiair Ernst Stern een verhaal samenstellen uit de notities van een oude vriend. Het moet een boek worden over de koffieproductie op Java van de afgelopen twintig jaar. Maar Stern heeft andere plannen. In zijn wonderlijke vertelling komt het hoofdpersonage Max Havelaar, assistent-resident in het tropische Rangkasbitoeng, oog in oog met zombies te staan. Toch lijkt de harteloze manier waarop de koloniale overheerser zijn overzeese landsgebieden bestuurt, zo mogelijk een nog grotere vijand te zijn.

Ouderwets en traag

Eerlijk is eerlijk, Max Havelaar met zombies was duidelijk geen boek voor mij. Ik moest mezelf echt dwingen om pagina na pagina verder te lezen. De schrijfstijl voelde voor zo’n moderne hervertelling erg ouderwets en vooral traag aan. Er zitten verschillende opsommingen in het verhaal die de vaart er er behoorlijk uithalen. Bovendien voegen deze weinig toe aan het verhaal (bv. een opsomming van alle geesten waarin de inlander gelooft). Ook de verhalen die tussendoor verteld worden, konden niet altijd mijn aandacht vasthouden. Ik kan me goed voorstellen dat andere mensen dergelijke extra informatie toejuichen. Voor mij werd het echter algauw een worsteling om door dit boek heen te komen.

Max Havelaar met zombies  Max Havelaar met zombies

Verwarrend en afstandelijk

Het wisselende vertelperspectief vond ik bovendien wat vreemd. Allereerst krijg je te maken met Droogstoppel die een boek over de koffieproductie wil schrijven, maar dit uit handen geeft aan zijn stagiair Ernst Stein. De hoofdstukken van Droogstoppel bestaan voornamelijk uit kritiek op de hoofdstukken van Ernst. Ik begrijp nog altijd niet hoe deze Ernst kan beweren het verhaal van Havelaar naar waarheid te vertellen, als hij zich enkel op aantekeningen baseert. Zijn ik-personage geeft af en toe zijn mening over bepaalde zaken. Dit gebeurt als schrijver en niet als personage in het verhaal. Stern is dus geen fysiek personage in het verhaal van Havelaar dat zich afspeelt in Nederlands-Indië, maar ingezet als verteller. Dit vond ik soms wat verwarrend en hierdoor bleef het verhaal behoorlijk afstandelijk. Ook kon ik echt niet alle namen van het ‘Europese clubje’ in Rangkasbitoeng uit elkaar houden.

Heftige horror

De horrorelementen in Max Havelaar met zombies vond ik daarentegen erg goed. Het is bloederig en gruwelijk. Precies wat je van een horrorverhaal verwacht. Wel vind ik het jammer dat de Slapers pas heel ver in het verhaal toegelicht worden. Je leest begrippen als ‘Slapers’ en ‘Slaperziekte’ vanaf het begin – en door de titel weet je dat het om zombies gaat – maar de echte uitleg volgt pas op p.124-p.129. Erg tof zijn bovendien de illustraties die het verhaal van extra ondersteuning voorzien.

Al met al bleek al na een aantal hoofdstukken dat Max Havelaar met zombies geen boek voor mij was. Zowel de thematiek van de koffieproductie als de setting in Nederlands-Indië spreken mij persoonlijk niet aan. De verschillende vertelperspectieven vond ik eerder verwarrend dan interessant. Hoewel de horrorelementen en de illustraties bij het verhaal erg sterk zijn, is dit geen boek dat ik aan veel mensen zal aanbevelen. Waarschijnlijk is het puur een kwestie van persoonlijke smaak, maar dit boek is mij helaas enorm tegengevallen.

Max Havelaar met zombies

Met dank aan VBK België en Luitingh-Sijthoff voor het opsturen van een recensie-exemplaar!

4 reacties

  • daenelia

    22 november 2016 at 09:55

    Ah, beter goed gejat dan slecht bedacht. Maar als je dan op twee fronten faalt om je lezer te boeien… Foei, heer Adelmund! Lees dan maar Pride and Prejudice and Zombies, het originele idee, waarbij ook de toon van het originele verhaal is aangehouden, maar waarbij het allemaal net even lekkerder werkt. Ook geen hoogstandje, maar in ieder geval dan origineel.

    Reageer

    • Marcia

      22 november 2016 at 16:39

      Hmm.. ik denk dat ik door deze ervaring de moderne hervertellingen met zombies gewoon maar even oversla :p

      Reageer

    • Nancy

      23 november 2016 at 10:23

      Deze heb ik een paar jaar geleden gelezen, maar de ouderwetse schrijfstijl en het trage ritme beviel me helemaal niet. Ik verwacht een meer moderner verhaal bij een hervertelling met zombies. Hierdoor heb ik alle andere hervertellingen niet meer gelezen.

      Reageer

      • daenelia

        23 november 2016 at 12:52

        Het is ook geen supergoed boek, maar het is wel het originele idee. Credit where credit is due.
        Uiteindelijk kun je dan nog beter de originele ‘originelen’ lezen. Pride and Prejudice is nog steeds een geweldig boek 🙂

        Reageer

Laat een reactie achter

Je mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Oog op de Toekomst is een website vol verhalen over aliens, post-apocalyptische werelden, zombies, klimaatverandering en toekomstige werelden in crisis. Oftewel: een blog compleet in het teken van Science Fiction.

© Marcia van der Zwan