Gouden zoon: een onverwacht spannend vervolg op Rood

Titel
Gouden zoon
Oorspronkelijk
Golden Son
Auteur
Pierce Brown
Serie
De Mars Trilogie #2
Uitgeverij
Luitingh Sijthoff
Jaar
2017
Beoordeling
★★★★
Overall Score
Rating Summary

Na het lezen van Rood, was ik niet honderd procent overtuigd. Het verhaal kon zich wat mij betreft in eender welke fantasy wereld afspelen, het boek kwam veel te traag op gang en het gedeelte op Het Instituut duurde me te lang. Toch besloot ik de Mars-trilogie van Pierce Brown een tweede kans te geven. Mede door de vele reacties van bloglezers die me verzekerden dat het sci-fi gehalte in boek twee, Gouden zoon, proportioneel zou toenemen. En ze hadden gelijk!

Let op! Gouden zoon is het vervolg op Rood. Als je het eerste deel in de Mars-trilogie niet hebt gelezen, kan onderstaande recensie spoilers bevatten. Over Gouden zoon zelf spoiler ik natuurlijk niet.

Gouden Zoon

Een Rode infiltreert als Gouden

Darrow groeide als Rode op in de mijnen diep onder de oppervlakte van Mars. Waar hij dag na dag slopend werk deed om aan een toekomst te bouwen voor zijn nakomelingen. Maar de Gemeenschap waarvoor hij zo trouw werkte bleek gebouwd te zijn op leugens. De enige weg naar vrijheid is revolutie. Dus offerde Darrow zichzelf op in naam van het grote goed. Hij werd een Gouden en infiltreerde in hun bevoorrechte rijk om het van binnenuit te vernietigen.

Om een oorlog te voeren die het lot van de complete mensheid kan veranderen, moet Darrow verraders confronteren, zijn honger naar wraak onderdrukken – en streven naar een hoopvolle wederopleving in plaats van een gewelddadige opstand. Hoewel de reis vooruit vol gevaar en misleiding is, moet Darrow ervoor kiezen Eo’s principes van liefde en gerechtigheid te volgen om zijn volk te kunnen bevrijden.

Gouden Zoon

Tegenstrijdige gevoelens

Een recensie schrijven van Gouden zoon is voor mij geen gemakkelijke zaak. Ik heb namelijk zeer tegenstrijdige gevoelens – en het overheersende gevoel dat ik eigenlijk twee verschillende boeken heb gelezen. De eerste 400 pagina’s waren voor mij echt een ‘moetje’. Ik moest mezelf dwingen om verder te lezen. Vanaf pagina 450 zat ik opeens helemaal in het verhaal en kon ik niet stoppen met lezen. De spanning kwam eindelijk binnen en ik heb zelfs een traantje weggepinkt. En: door de cliffhanger aan het einde ben ik ontzettend benieuwd naar Morgenster.

Zowel Rood als Gouden zoon kenmerkt zich door een overload aan personages. Hierdoor ben je voortduren bezig om personages te onthouden en van elkaar te onderscheiden. Eén tip: Hecht niet te veel aan ze, want een heleboel vinden een vroegtijdige dood. Het lijkt Game of Thrones wel (zegt de persoon die nog nooit een aflevering GoT keek). Ik moet echter wel zeggen dat het me weinig kon schelen als er weer een personage het leven liet. Ik kreeg totaal geen band met de personages of het nu ging om het hoofdpersonage Darrow of bijpersonages als Mustang en de Jakhals. Gek genoeg wisten enkel Sevro, Victra en Ragnar bij mij een snaar te raken.

Gouden Zoon

Een tergend trage start

Net als het eerste boek in de Mars trilogie kwam Gouden zoon tergend traag op gang. Hoewel het verhaal bomvol actie zit, las het erg traag en kon het me niet echt raken. Dit in combinatie met het arrogante karakter van Darrow begon me snel de keel uit te hangen. Niet alleen denkt hij enkel aan zichzelf. Ik vind ook dat zijn personage wel heel veel geluk heeft en alles wel heel gemakkelijk in zijn schoot geworpen wordt. En waarom hij zoveel vrienden heeft? Ik begrijp het niet, want hij behandelt ze allemaal even slecht.

Maar voor deze recensie enorm kritisch wordt, kwam daar plots een omslagpunt in het verhaal. Helaas voor mij lag dit punt pas op pagina 451, maar vanaf dat moment zag ik eindelijk het verhaal voor me, was ik mee in de actie en leefde ik mee met de personages. Opeens kon ik alle ruimteschepen, de verschillende huizen en de veldslag die er woedde wél voor me zien – terwijl ik hier eerder in het boek problemen mee had.

Gouden zoon kende, net als voorganger Rood, een zeer trage start, een overload aan personages en acties. Gedurende de eerste ruim 400 pagina’s wist het verhaal me niet te smaken, tot dat daar opeens een onverwacht omslagpunt in het verhaal zat. Darrow blijft een arrogante zak die zijn vrienden slecht behandeld, maar opeens begon ik zijn standpunt te begrijpen. Hij heeft me zelfs een traantje laten wegpinken. Met de laatste honderd pagina’s heeft Pierce Brown zijn eigen hachje wat mij betreft weten te redden. Eindelijk werd actie aan emotie gebonden en kon ik genieten van het verhaal. En de cliffhanger: die doet me reikhalzend uitkijken naar Morgenster.

Gouden Zoon

Met dank aan VBK België en Luitingh-Sijthoff voor het opsturen van een recensie-exemplaar!

7 reacties

  • Kelly

    21 april 2017 at 11:45

    Ha, ik had echt precies hetzelfde. Ik zat me het hele boek dood te irriteren aan Darrows interne monoloog en zijn arrogantie, maar dat laatste stuk was echt zo’n kick in the teeth dat ik meteen ‘Morning Star’ heb opgepakt.
    Ragnar, Victra, en Sevro zijn ook de beste personages trouwens. Buiten Mustang en Jackal is de rest compleet forgettable. Ik heb de boeken vorig jaar gelezen en kan me geen enkele andere ook meer herinneren nu :’)

    Ben erg benieuwd wat je van boek 3 vindt. Ik vond m leuk, maar in tegenstelling tot de vorige twee boeken was ik niet zo’n fan van het einde.

    Reageer

    • Marcia

      21 april 2017 at 13:38

      Gelukkig ben ik niet de enige die zich aan Darrow geërgerd heeft.. Ik ben nu wel heel benieuwd naar de ontknoping, maar ik wacht nog even op de vertaling!

      Reageer

  • zwartraafje

    22 april 2017 at 14:12

    Ik ben snel naar de reacties gegaan zonder je recensie te lezen vermits ik die van mij nog moet schrijven. Alleen gaat dat laatste een beetje moeilijk worden vermits ik niet het volledige boek heb. Blijkbaar liep er iets mis bij het samenstellen. Tot aan bladzijde 192 is alles ok, maar dan gaat het boek plots naar pagina 321 om dan vervolgens na p.352 terug te springen naar bladzijde 225. Ik hoopte die vermiste pagina’s nog elders tegen te komen maar die zijn dus gewoon vermist dus heb ik ondertussen maar een ander boek uitgekozen. Ik kan je dus nog niet laten weten wat ik er zelf van vond, buiten dat het een heuse zoektocht was. 🙂

    Reageer

    • Marcia

      23 april 2017 at 11:22

      Wow wat raar dat die pagina’s niet kloppen.. Hopelijk krijg je een nieuw exemplaar! Want zo kun je inderdaad geen mening vormen..

      Reageer

  • Annemieke

    22 april 2017 at 19:59

    Interessant dat dit boek je toch nog zo wist te pakken, helemaal omdat het eerste boek dit al niet deed.

    Reageer

    • Marcia

      23 april 2017 at 11:22

      Ja uiteindelijk waren de laatste 150 pagina’s toch genoeg om mij te overtuigen..

      Reageer

Laat een reactie achter

Je mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Oog op de Toekomst is een website vol verhalen over aliens, post-apocalyptische werelden, zombies, klimaatverandering en toekomstige werelden in crisis. Oftewel: een blog compleet in het teken van Science Fiction.

© Marcia van der Zwan