Waarom The Cage voor mij helaas geen topboek bleek te zijn

Al lange tijd was ik nieuwsgierig naar The Cage, dus toen ik hem tijdens de sleepover in de Brugse Boekhandel op de tweedehandsboekenmarkt zag, was ik meteen enthousiast. Helaas wist het boek van Megan Shepherd niet helemaal aan mijn verwachtingen te voldoen. Ondanks het originele en onverwachte plot ben ik niet 100% overtuigd.

Ontwaken op een onbekende locatie

The Cage gaat over vijf tieners die wakker worden in een onherkenbare omgeving – geen van hen weet waar ze zich bevinden en hoe ze er terecht zijn gekomen. Ze kennen elkaar niet, maar vinden al snel één overeenkomst: iedereen van hen wil terug naar huis. Samen proberen ze erachter te komen waar ze zijn en vooral hoe ze er weg kunnen komen. Maar ontsnappen lijkt onmogelijk, zeker wanneer ze de donkere gedaantes achter de vensters ontdekken, die iedere beweging van de jongeren observeren.

De setting van dit verhaal is echt heel tof. De vijf jongeren – Cora, Lucky, Leon, Nok en Rolf – kunnen zich geen van allen herinneren waar ze vandaan komen. In het begin moest ik hierdoor inderdaad wel een beetje aan The Maze Runner denken en gedurende het verhaal bleven er gelijkenissen opduiken. Desalniettemin leest het boek vlot en blijft het spannend. Er zitten een aantal onverwachte plotwendingen in het verhaal en het landschap om hen heen verandert voortdurend, waardoor The Cage meer blijkt te zijn dan de zoveelste Maze Runner rip off en je toch verder wilt lezen.

De schrijfstijl van Mega Shepherd is niet alleen heel vlot, maar ook zeer beeldend. Hierdoor zie je de locatie waar je jongeren nietsvermoedend terecht zijn gekomen tot in de details voor je. Toch had ik wel graag meer diepgang gekregen. De puzzels die de jongeren moeten oplossen om muntjes te verdienen worden slechts zijdelings aangehaald (en de enige keren dat we er echt iets over lezen zijn de puzzels verbazingwekkend gemakkelijk).

Een special snowflake aan het woord

Mijn grootste struikelblok met dit boek is echter het personage Cora. Ik vind haar iets teveel een special snowflake en een irritante betweter. Aangezien het grootste deel van het boek vanuit haar perspectief geschreven is, had ik soms wat moeite met het boek. Ik kon totaal geen empathie opbrengen voor Cora en twijfelde zelfs of ik wel verder wilde lezen. Ook de rest van de personages hadden weinig diepgang en bleven erg hangen in clichés. En dan krijgen we als klap op de vuurpijl ook nog eens te maken met een liefdesdriehoek. Op deze manier zijn werkelijk alle clichés van de Young Adult fictie afgevinkt.

De covers van deze trilogie zijn werkelijk heel mooi, maar wat me wel een beetje stoort is de titel van het eerste boek. Ik heb persoonlijk graag dat Nederlandstalige, vertaalde, boeken een Nederlandse titel krijgen. Bovendien hebben de vervolgboeken in de reeks wel allemaal een Nederlandse titel, wat het wat mij betreft nog raarder maakt. Waarom kon dit boek niet gewoon ‘De Kooi’ heten?

The Cage kon ondanks haar toffe world building en onverwachte plotwendingen niet aan mijn verwachtingen voldoen. Ik miste originaliteit – dit boek heeft veel gelijkenissen met The Maze Runner en vinkt daarnaast alle clichés van het Young Adult genre af. Daar komt nog eens bij dat special snowflake Cora een compleet onuitstaanbaar personage is om over te lezen. Dit boek is zeker niet slecht, maar ook geen topper. Als ik het vervolg niet in mijn bezit zou hebben, dan had ik het hoogstwaarschijnlijk enkel bij deel één gelaten.