Het boek Joan: een bijzondere dystopische vertelling

Titel
Het boek Joan
Oorspronkelijk
The Book of Joan
Auteur
Lidia Yuknavitch
Uitgeverij
Lebowski Publishers
Jaar
2018
Beoordeling
★★★
Overall Score
Rating Summary

Vorige maand ontving ik een recensie-exemplaar van Het Boek Joan, geschreven door Lydia Yuknavitch. De samenvatting maakte mij direct nieuwsgierig, dus ik begon meteen na ontvangst te lezen. Ik heb echter de tijd genomen om mijn recensie te schrijven, omdat ik het ietwat vreemde verhaal moest laten bezinken. Hoewel Yuknavitch een bijzonder boek met een mooie boodschap geschreven heeft, ben ik helaas niet honderd procent overtuigd.

De aarde is verwoest

Het boek Joan speelt zich af in de nabije toekomst. In het jaar 2049 om precies te zijn. De aarde is verwoest en zo goed als onleefbaar door de gevolgen van grote oorlogen. Daarom wonen de overlevende mensen op CIEL, een mysterieus ruimtestation dat boven de aarde zweeft. De mensheid is door de oorlogen, radioactieve stralingen en hun nieuwe woonplaats dichterbij de zon echter niet meer wat het geweest is. Mensen zijn haar- en geslachtsloos, hebben een spierwitte huid en zijn onvruchtbaar.  Ze schrijven bovendien geen verhalen meer op papier, maar branden deze in hun huid.

Op CIEL is de bloeddorstige dictator Jean de Men aan de macht. Hij gebruikt de laatste grondstoffen van planeet aarde om het ruimtestation en haar inwoners te voeden, terwijl hij tegelijkertijd jacht maakt op Joan van Stof. Toen de oorlogen uitbraken was deze kindsoldate zijn directe tegenstander, extreem gevaarlijk door haar speciale krachten om natuurelementen te manipuleren. Zoals in iedere situatie met een dictator zijn er echter ook opstandelingen. De rebellen op CIEL trekken zich op aan het verhaal van Joan.

Het boek Joan

Een ingewikkeld verhaal

Toen ik begon met lezen kwam ik maar moeilijk in het verhaal. Het boek Joan is redelijk afstandelijk geschreven, waardoor het moeilijk is een band met de personages op te bouwen en het vergt veel uitleg voor je begrijpt hoe de toekomstige samenleving in elkaar zit. Halverwege begon het verhaal dan plots heel spannend te worden en kon ik niet wachten om verder te lezen.

Een veelheid aan personages

Het boek Joan kent verschillende hoofdpersonages. Aan boord van CIEL heb je Christine, de tekenares van plastieken (dat zijn de gebrande tekeningen op de menselijke huid) en de uitvinder Trinculo. Wanneer een van zijn uitvindingen hem een ter dood veroordeling oplevert, zet Christine alles op alles om hem te redden en de doodgewaande Joan van Stof te doen herrijzen. Joan is een Française die na de oorlogen op de brandstapel eindigde, door het toedoen van dictator Jean de Man. Haar verhaal doet denken aan het verhaal van die andere Française: Jeanne d’Arc.

Helaas moet ik zeggen dat Yuknavitch het voor mij niet helemaal weet waar te maken. Het verhaal is zo ingewikkeld, dat het wat mij betreft een honderdtal pagina’s langer had mogen zijn. Nu is het gewoon too much. Je krijgt zoveel informatie, zoveel personages, zoveel achtergrondverhalen, … Het verloop van het plot alsook het achterliggende idee vind ik echt heel goed, maar de uitwerking had beter gekund. Het verhaal is soms gewoon zo vreemd, dat het voor de lezer bijna onbegrijpelijk wordt.

Een interessante thematiek

De thematiek van het verhaal is echter wel erg interessant. Joan Yuknavitch onderzoekt de fluïditeit van gender in een post-apocalyptische setting. Wat betekent het om man of vrouw te zijn? En is sekse nog wel van belang als de wereld ten onder gaat? Een interessante gedachte om over na te denken. Tegelijkertijd is Het boek Joan een waarschuwing: als we niet beter omgaan met onze planeet en met elkaar, dan kunnen wij als mensen de aardbol verwoesten. Daarnaast telt het verhaal zeer sterke vrouwelijke personages, wat ook heel fijn is. De dictator is een man met macht, maar het zijn vrouwen als Christine, Joan en Leone die de rebellie in gang zetten.

Ondanks de interessante thematiek is Het boek Joan met toch een beetje tegengevallen. De schrijfster probeert van alles maar eigenlijk net te veel, waardoor je na het lezen een vreemd gevoel overhoud. Desalniettemin zijn de sterke vrouwelijke personages erg tof, is de vervagende grens tussen man en vrouw een interessante gedachte en worden de personages goed uitgewerkt. Het nadeel is gewoon dat het boek zo weinig pagina’s in beslag neemt, dat het verhaal niet voldoende tijd heeft om gezet te worden. Een zeer mooie en bijzondere poging. Zeker niet slecht, maar ook geen topper.

Het Boek Joan

Met dank aan Lebowski Publishers voor het opsturen van een recensie-exemplaar!

4 reacties

  • Karlijn

    7 maart 2018 at 09:29

    Ik vind dat altijd zo jammer, als een boek zoveel gave ideeën bevat maar dat het gewoon teveel is om goed uit te werken. Maar ben nu wel benieuwd naar dit boek, misschien ga ik het een kans geven.

    Reageer

  • Daenelia

    7 maart 2018 at 11:32

    Het is ook moeilijk om ideeën te vertalen naar een goedlopend verhaal. Daarom is schrijven ook zo moeilijk.
    Hoe is de schrijfstijl als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Philip K. Dick?

    Reageer

    • Marcia

      10 maart 2018 at 11:53

      Dat is een moeilijke vraag, zeker nu ik met koorts in bed lig en niet goed kan nadenken haha.. ik vond de schrijfstijl fijn lezen, maar weet niet goed hoe ik het moet vergelijken met Philip K. Dick – het is ook alweer te lang geleden dat ik nog eens een boek van hem las..

      Reageer

Laat een reactie achter

Je mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Oog op de Toekomst is een website vol verhalen over aliens, post-apocalyptische werelden, zombies, klimaatverandering en toekomstige werelden in crisis. Oftewel: een blog compleet in het teken van Science Fiction.

© Marcia van der Zwan