Een seconde later toont de kwetsbaarheid van onze samenleving

Marcia van der Zwan6 september 201780/1005
Titel
Een seconde later
Oorspronkelijk
One Second After
Auteur
William R. Forstchen
Serie
EMP-serie #1
Uitgeverij
Karakter
Jaar
2017
Beoordeling
★★★★
Overall Score
Rating Summary

Eind augustus kreeg ik een verlaat verjaardagscadeau van mijn schoonvader: Een seconde later van William R. Forstchen. In dit boek vaagt een elektromagnetische puls in één klap de totale elektrische infrastructuur weg. Computers, auto’s, vliegtuigen – niets werkt meer en de bevolking van de Verenigde Staten is op zichzelf aangewezen. Een spannend overlevingsverhaal met een belangrijke centrale vraag. Hoe blijf je mens in een onmenselijke situatie?

Een seconde later

Een wereld zonder elektriciteit

Geschiedenisprofessor John Matherson steekt de barbecue aan, ter voorbereiding van het verjaardagsfeestje van zijn dochter. Opeens valt alle elektriciteit uit. Aanvankelijk lijkt het een stroomstoring, niets ergs aan de hand. Maar dan merkt hij dat zelfs het lawaai van de snelweg naast zijn huis is uitgestorven. Van het ene op het andere moment is het oorverdovend stil.

Een elektromagnetische puls (EMP) vaagt in één klap de totale elektrische infrastructuur weg waardoor niets meer werkt: verwarming, airco, computers, banken, ziekenhuizen, auto’s, vliegtuigen en alle andere apparaten en voertuigen waar elektronica in zitten. De Verenigde Staten worden terug in de tijd geworpen en de samenleving stort in hoog tempo ineen. Hoe overleef je als al het voedsel bedorven of opgegeten is? Wat doe je als communicatie enkel nog face to face mogelijk is? Hoe overleef je zonder de medische hulp van ziekenhuizen?

Beangstigende situatie in het land van de American Dream

Een seconde later is een beangstigend post-apocalyptisch verhaal. Wat gebeurt er als de wereld door een EMP zonder elektriciteit komt te zitten? Het verhaal, boordevol actie, wist me algauw mee te slepen – al duurt het toch wel eventjes voordat de bom is gebarsten (letterlijk!). Doorheen het verhaal, maar toch vooral in de eerste hoofdstukken, zitten bovendien ook vele Amerikaanse waarden verweven, waardoor ik af en toe toch even mijn wenkbrauwen moest fronsen. Als je deze idealen omtrent bijvoorbeeld The American Dream enkel van televisie kent, is het moeilijk om je hierin in te leven.

Een seconde later

De perfecte combinatie van spanning, actie en drama

Desalniettemin wist William R. Forstchen me op emotioneel vlak te raken. Ik zat meerdere keren met tranen in mijn ogen. Een seconde later is de perfecte combinatie van spanning en actie met drama en persoonlijke groei. Ik kreeg een band met verschillende personages en ik trok me hun lot aan. Hoe moeilijk is het om menselijk te blijven in een wereld zonder voldoende voedsel, waar mensen elkaar afmaken om het laatste stukje brood? Ik vond de geschetste situatie overigens heel realistisch. Ik kan me voorstellen dat een tekort aan voedsel, medicijnen en technische apparaten het slechtste in de mens naar boven haalt. Af en toe zat ik tijdens het lezen flink te gruwelen om het gebrek aan menselijkheid, dat dan weer wel.

De tijd vliegt

Het enige wat ik wat minder goed vond aan dit boek, is het feit dat er tussen de hoofdstukken steeds veel tijd verstreken is. We lezen bijvoorbeeld over dag 18, dag 35 en dag 63. Wat er zich in de tussentijd heeft afgespeeld, zul je tussen de regels door moeten lezen. Aan het einde van het boek zijn we opeens al een jaar verder. Hierdoor gaat de tijd soms zo snel, dat je opnieuw in elk hoofdstuk moet komen. Heel leuk vind ik overigens wel de vele referenties naar Science Fiction boeken en films – altijd gevolgd door de gedachte ‘maar nu is het echt’. Ik vond dit enerzijds een toffe knipoog, maar anderzijds ook heel beangstigend. Alle gruwelen uit alle boeken die ik ooit las zouden zomaar werkelijkheid kunnen worden.

Wat als dit echt gebeurt?

En dat is nu precies het enge aan dit verhaal, dat het zomaar werkelijkheid zou kunnen worden. Andere post-apocalyptische verhalen van dodelijke virussen of zombie-uitbraken lijken altijd nog ver genoeg van mijn bed, maar door Een seconde later werd ik oprecht een beetje bang voor de toekomst. Hoe zou ik overleven zonder elektriciteit? Welke mensen in mijn omgeving zijn te vertrouwen en welke niet? En hoe communiceer ik met mijn familie die meer dan 400 km verderop woont? Nee, dit boek biedt absoluut geen fijn vooruitzicht en toont aan hoe kwetsbaar onze samenleving is. Laten we alsjeblieft hopen dat we dit nooit mee hoeven maken!

Een seconde later is een gruwelijk post-apocalyptisch verhaal. Wat gebeurt er als de wereld door een EMP zonder elektriciteit komt te zitten? William R. Forstchen wist me tot tranen toe toe roeren en tegelijkertijd doen gruwelen met de rauwheid van zijn verhaal. In een wereld zonder elektriciteit, medicijnen, voedsel en communicatietechnieken is de menselijke beschaving algauw gedoemd. Het is een survival of the fittest waarin men geen enkele vorm van geweld schuwt. Verschrikkelijk om te lezen eigenlijk, maar tegelijkertijd een eye opener. Dit zou zomaar onze toekomst kunnen zijn. Ik kan niet wachten op het vervolg.

Een seconde later

5 reacties

  • Lalagè

    6 september 2017 at 08:51

    Dit vind ik een megaboeiend thema. Een elektromagnetische puls, bestaat dat echt? En wat bedoel jij met Amerikaanse waarden? Ik kijk nooit tv-series… en ik lees ook amper Amerikaanse boeken, maar dit concept vind ik zo interessant dat dit boek wel op mijn lijstje komt.

    Reageer

    • Marcia

      6 september 2017 at 20:14

      Volgens het voorwoord van het boek kan een EMP echt plaatsvinden, wat rampzalige gevolgen zou hebben. Voordat het boek verscheen is het zelfs al besproken in Amerikaanse Huis van Afgevaardigden als reële dreiging.
      Met Amerikaans waarden bedoel ik een beetje zo dat nationalisme, de trots op Amerika, de wil om te presteren, de competitiedrang, de superlatieven.. moeilijk om uit te leggen maar het voelt gewoon heel Amerikaans in de eerste hoofdstukken.

      Reageer

      • Lalagè

        7 september 2017 at 07:12

        Oja, soms voelt het zo overdreven, over the top… daar probeer ik dan maar doorheen te prikken.

        Reageer

  • Henrieke

    6 september 2017 at 09:48

    Dit lijkt me een interessant boek, ik voeg hem toe aan mijn leeslijst. 🙂

    Reageer

    • Marcia

      6 september 2017 at 20:14

      Zeker doen! Is echt de moeite waard 🙂

      Reageer

Laat een reactie achter

Je mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

Oog op de Toekomst is een website vol verhalen over aliens, post-apocalyptische werelden, zombies, klimaatverandering en toekomstige werelden in crisis. Oftewel: een blog compleet in het teken van Science Fiction.

© Marcia van der Zwan